نقش صادرات غیر نفتی به افغانستان در اقتصاد ایران

یکی از مهم ترین مباحثی که امروزه در اقتصاد ایران نقش به سزایی دارد صادرات غیر نفتی، رونق اقتصادی و تاثیر مثبت آن بر رشد تولید داخلی بوده و از آنجایی که هر کشوری بخواهد مراحل پیشرفت را سپری کند، می­بایست به تولید کالا و خدماتی که سبب افزایش صادرات می شود، توجه داشته باشد.

حفظ بازارهای صادراتی و نفوذ درآن مهم ترین راهکاری است که در شرایط فعلی کشور ما می تواند گامی رو به جلو باشد، تا جایی که امروزه اهمیت صادرات، نه تنها برای کارشناسان و صاحب نظران اقتصادی بلکه برای عامه مردم نیز قابل فهم و درک است.

سال 99 بیشترین تمرکز صادرات ایران با کشورهای همسایه بود. یکی از این کشورها افغانستان است که حدود 30 درصد صادرات ایران را به خود اختصاص داد.

ایران و افغانستان دو کشور دوست و همسایه اند که اشتراکات فرهنگی زیادی با یک دیگر دارند وبا توجه به داشتن کیلومترها مرز مشترک بین این دو کشور و همچنین حضور و زندگی چندین میلیون افغانستانی در سه دهه گذشته در ایران، مقدمات آشنایی مردم افغانستان با تولیدات و علایق ایرانی را فراهم ساخته و از همه مهمتر وجود زبان مشترک که مهمترین عامل تسهیل ارتباط است، فعالیت در این بازار را بیش از پیش برای ایرانیان مساعد نموده است.

با این وجود به دلیل مشکلات امنیتی و ریسک بالای حضور در بازار افغانستان و همچنین عدم وجود مراجع ارائه دهنده خدمات تجاری متمرکز از تاجران افغانستان باعث شده تولیدات ایرانی در بازار افغانستان محدود به تاجران استان های مرزی و یا پیدا کردن تولیدکنندگان ایرانی توسط  تاجران افغانستانی باشد، همین موضوع باعث شده است نقش شهرهای مرکزی در صادرات به افغانستان بسیار کم رنگ باشد.

شهر مرزی ایران با افغانستان شهر مشهد است از این رو شهر مشهد نقش کلیدی در میزان صادرات ایران و افغانستان دارد و به عنوان پل ارتباطی تولید کنندگان دیگر استانهای ایران با افغانستان می باشد که این خود باعث به وجود آمدن واسطه و افزایش قیمت محصول می شود، وجود این گونه واسطه ها قیمت را افزایش داده و میزان صادرات را نیز کاهش می دهد.